ch-30 डोन्ट वरी... वुई हॅव अ सोल्यूशन

वर्सोवा बिचवर अंजली विवेकची वाट पाहत होती आणि इकडे मोठमोठ्या दगडांच्या मागे लपून अतूल आणि अलेक्स आपापले कॅमेरे तिच्यावर खिळवून विवकच्या येण्याची वाट पाहू लागले. थोड्या वेळात विवेकही आला, विवेक आणि अंजलीत काहीतरी संवाद झाला, जो त्यांना ऐकू येत नव्हता पण त्यांचे कॅमेरे आता त्यांचे एकामागून एक असे फोटो घेवू लागले होते. थोड्याच वेळात विवेक आणि अंजली एकमेकांच्या हातात हात घालून बिचवर चालू लागले होते. इकडे अतूल आणि अलेक्स सुध्दा खडकांच्या मागून पुढे पुढे सरकत त्यांचे फोटो घेत होते.

अंधार पडायला आला होता आणि एका क्षणी त्यांच्यात काय संवाद झाला काय माहित विवेकने अंजलीला करकचून आपल्या बाहूपाशात ओढून उचलून घेतले. इकडे अतूल आणि अलेक्सची फोटो घेण्याची गती वाढली होती. तरीही ते समाधानी नव्हते. कारण त्यांना जे पाहिजे होतं ते अजूनही मिळालेलं नव्हतं.

अंजलीची कार जेव्हा ओबेराय हॉटेलसमोर येवून थांबली. तिच्या कारचा पाठलाग करणारी अतूल आणि अलेक्सची टॅक्सीही एक सुरक्षीत अंतर राखून थांबली होती. अंजली गाडीतून उतरुन हॉटेलमधे जायला लागली आणि तिच्या मागे विवेकही जात होता तेव्हा अतूलने अलेक्सकडे एका अर्थपुर्ण नजरेने बघितले आणि ते दोघेही त्यांच्या लक्षात येणार नाही याची खबरदारी घेत त्यांचा पाठलाग करु लागले.

एव्हाना अंजली आणि विवेक हॉटेलच्या रुममधे पोहोचले आणि रुमचा दरवाजा बंद झाला. त्यांचा पाठलाग करणारे अतूल आणि अलेक्स आता घाई करीत त्याच्या रुमच्या दरवाजाजवळ आले. अलेक्सने दरवाजा ढकलून बघितला. तो आतून बंद होता.

'' आता काय आपण यांची इथे पहारेदारी करणार आहोत?'' अलेक्स कुजबुजला.

'' डोन्ट वरी... वुई हॅव अ सोल्यूशन '' अतूल त्याला धीर देत म्हणाला.

अलेक्स दरवाजाच्या कीहोलमधून आत हॉटेलच्या रुममधे पाहत होता...

आत फोन उचलता उचलता अंजलीच्या हाताचा पुसटसा स्पर्ष विवेकला झाला. नंतर फोनचा नंबर डायल करण्यासाठी तिने दुसरा हात समोर केला. यावेळी त्या हाताचाही विवेकला स्पर्ष झाला. आतामात्र विवेक स्वत:ला रोखू शकला नाही त्याने अंजलीने फोन डायल करण्यासाठी पुढे केलेला हात हळूच आपल्या हातात घेतला. अंजली त्याच्याकडे पाहून लाजून गालातल्या गालात हसली. त्याने आता तो तिचा हात घट्ट पकडून ओढून तिला आपल्या आगोशात घेतले होते. सगळ कसं पटापट घडत होतं. तिचे ओठ थरथरायला लागले होते. विवेकने आपले गरम आणि अधीर झालेले ओठ तिच्या थरथरत्या ओठांवर टेकवले आणि तिला पटकन आपल्या मजबुत आगोशात उचलून बाजुच्या बेडवर घेतले....

अलेक्स आत कीहोलमधून इतकावेळ आत काय पाहत आहे... आणि तेही काहीही कुरकुर न करता. अतूलला शंका आली. त्यान अलेक्सचं डोकं कीहोलपासून बाजूला सारलं. आणि तो आता स्वत: आत पाहू लागला...

आत अंजलीच्या अंगावर विवेक आडवा झाला होता आणि तो तिच्या गळ्याचे चुंबन घेत जणू तिच्या कानात काही बोलत होता. हळू हळू त्याचा मजबुत पुरुषी हात तिच्या नाजूक शरीराशी खेळायला लागला. आणि तीही एखाद्या वेलीसारखी त्याला बिलगून प्रतिसाद देत होती. हक्काने आता तो तिच्या अंगावरचे एक एक कपडे काढू लागला आणि तीही त्याच्या अंगावरचे एक एक कपडे काढायला लागली.

अलेक्सने अतूलची त्याचं डोकं कीहोलपासून बाजूला होईल याची थोडावेळ वाट पाहाली. पण तोही हलायला तयार नव्हता. तेव्हा अलेक्सने जबरदस्ती त्याचं डोकं कीहोलपासून बाजुला केलं आणि तो त्याला म्हणाला, '' बाबा हे पाहल्याने आपलं पोट भरणार नाही ... जरा पोटा पाण्याचं बघ''

आतले दृष्य पाहण्यात गुंग झालेला अतूल आता कुठे भानावर आला.

'' पण आता यांचे फोटो तू कसे काढणार आहेस?'' अलेक्सने मुद्द्याचा प्रश्न उपस्थित केला.

'' डोन्ट वरी वुई आर इक्वीपड विथ टेक्नॉलॉजी.'' अलेक्सने त्याला दिलासा दिला आणि त्याने त्याच्या खिशातून एक वायरसारखी वस्तू काढून त्याचं एक टोक आपल्या कॅमेऱ्याला जोडलं आणि दुसरं टोक दरवाजाच्या कीहोलमधून आत टाकलं.

'' हे काय आहे?'' अलेक्सने विचारले.

'' दिस इज स्पेशल कॅमेरा माय डियर'' अतूल म्हणाला आणि तो त्या स्पेशल कॅमेऱ्याद्वारे हॉटेलच्या रुममधील सगळे फोटो घेवू लागला.


क्रमश:... 


Read Helth ( Please Add Skeep ) ..........................